Ama!

OTSO ARRAUTZA

Goroldio apur batez, lau abarrez eta hiru eskukada buztinez, bere habia eraiki zuen Otsok gaztainondoaren zortzigarren adarrean. (jakina baita zortzigarren adarrak basoko bista ederrenak eskaintzen dituela)

Behin etxe berriko obra bukatuta, Otso habiaren erdian eroso eseri eta kutxa bat zabaldu zuen, bere altxor preziatuenak gordetzen zituena: dozena eta erdi arrano luma eta beste dozena bat miru beltzenak, alegia.

ZAPATAGORRI

Herri menditsu batean, bizi omen zen neskatxa bat ama, aita eta amonarekin Eta beti ibiltzen zenez zapata gorri batzuk jantzita, eta beti hizketan zapata gorri haiekin, denek deitzen zioten Zapatagorri.

KAR KARDANTXILO

Nire auzoko batek terraza bat dauka. Terraza bat ikaragarri handia… eta hutsa. Terraza horretan ez dago loreontzirik, ez lorerik, ez mahairik, ez aulkirik, ezta eguzkitakorik ere.

Paretak biluzik daude; kaiola zahar bat dute iltze erdoildu batetik zintzilik, besterik ez.  Eta kaiola ere hutsik dago.

Hobeto esan, hutsik zegoen.

                                           OHE AZPIAN

Zapatila zahar bat dago ohe azpian,

buru-hausgarriaren pieza bat alboan,

galtzontzilo moreak lurrean botata,

eta sagar bat den-dena hozkaz beteta.

Bada zerbait gehiago… ohe azpian

Saharako kontakizuna

CHERTAT ETA LEHOIA

Bada pertsonaia bat, Sahara osoan guztiz ezaguna. Ume guztiek maite dute, eta haren izena entzuteaz bat, barre txikiak egiten dituzte. Xelebrea baita zeharo. Bere izena du, Chertat.

Piztiak bizi diren lekuan

Gau batez otso-larrua jantzi zuen Maxek, eta hainbat gaiztakeria egin zituen. Amak esan zion: PIZTIA EZ BESTEA! Eta Maxek erantzun: JAN EGINGO ZAITUT!  Amak, noski, ohera bidali zuen afaldu gabe.