Ama!

KAR KARDANTXILO

Nire auzoko batek terraza bat dauka. Terraza bat ikaragarri handia… eta hutsa. Terraza horretan ez dago loreontzirik, ez lorerik, ez mahairik, ez aulkirik, ezta eguzkitakorik ere.

Paretak biluzik daude; kaiola zahar bat dute iltze erdoildu batetik zintzilik, besterik ez.  Eta kaiola ere hutsik dago.

Hobeto esan, hutsik zegoen.

Gaua zen. Ilargi zuriak eta borobilak bazter guztiak argitzen zituen. Baita Marixaren baserria ere. 

Paisaia ederra ikusten zen handik: zuhaitz zahar bat, baserriaren azpi aldeko larrea, larre ondoko basoa, eta, urrutira, mendi lerro dotorea.

Egun batean...

ISPILUTXO

Mutilek deitu didate “nexka” eta ni sentitu naiz baztertua, eta sentitu triste, oso triste, asto tristea baino tristeago, zeren ni ez bainaiz “nexka”.  Nola izango naiz ni “nexka”?